Maar niet zijn streken want HET IS WEEKEND!

Wie het hevigst verlangt naar de ochtend
raakt als eerste verstrikt in de nacht.
Tot in het holst van de kast loert nageslacht.

Zeker eerst vertederd toezien hoe de kindren
elkaar op een lentebriesje blazend zich
vermakend tussen omgekeerde hoge houten stoelen
voortplanten, dan je aangesproken
voelen bij het noemen van je naam
en ook nog eens als een geparkeerd station
luisterrijk te kijk staan
terwijl je zit te eten met andermans mond
omdat je de jouwe wil sparen
voor woorden die je nooit zult spreken.

– welke zou je trouwens ook niet weten –

Prettig weekend.